ای دوست کجایی؟

من با همه‌ی درد جهان ساختم اما 
با درد تو هر ثانیه در حال نبردم 
تو دور شدی از من و با این همه یک عمر 
من غیر تو حتا به کسی فکر نکردم 

من خسته تن از این همه تاوان جدایی 
ای بی‌خبر از حال من امروز کجایی 
من صبر نکردم که به این روز بیفتم 
انقدر نگو صبر کنم تا تو بیایی 
ای دوست کجایی؟ 

انقدر که راحت به خودم سخت گرفتم 
از عشق شده باور من درد کشیدن 
گیرم همه آینده‌ی من پاک شد از تو 
با خاطره‌های تو چه باید بکنم من 

من خسته‌ام از این همه تاوان جدایی 
ای بی‌خبر از حال من امروز کجایی 
من صبر نکردم که به این روز بیفتم 
انقدر نگو صبر کنم تا تو بیایی 
ای دوست کجایی؟ 

 

 

شب آخر

سکوتت را ندانستم، نگاهم را نفهمیدی 
نگفتم گفتنی‌ها رو، تو هم هرگز نپرسیدی 

شبی که شام آخر بود، به دست دوست خنجر بود 
میان عشق و آینه یه جنگ نابرابر بود 

 

چه جنگ نابرابری، چه دستی و چه خنجری 
چه قصه‌ی محقری، چه اول و چه آخری 

ندانستیم و دل بستیم، نپرسیدیم و پیوستیم 
ولی هرگز نفهمیدیم شکار سایه‌ها هستیم 

سفر با تو چه زیبا بود، به زیبایی رویا بود 
نمی‌دیدیم و می‌رفتیم، هزاران سایه با ما بود 

سکوتت را ندانستم، نگاهم را نفهمیدی 
نگفتم گفتنی‌ها رو، تو هم هرگز نپرسیدی 

در آن هنگامه‌ی تردید، در آن بن‌بست بی‌امید 
در آن ساعت که باغ عشق به دست باد پرپر بود 
در آن ساعت هزاران سال به یک لحظه برابر بود 
شب آغاز تنهایی، شب پایان باور بود 

 

 

 

رستم در زمان حمله اعراب به ایران(جنگ رستم و سعد ابن ابی وقاص)

 

تازيان به رستم پيشنهاد كرده بودند كه از قادسيه تا رود فرات را به ايرانيان ببخشند و از آن سو ايشان را باشد تا از شاه ايران فرمانبردارى كنند اما رستم مى‏انديشيد :رستم در نامه خود برادرش را به فرمانبردارى از يزد گرد و يارى دادن به وى سفارش كرد و افسوس خورد :رستم فرستاده‏اى نيز به نزد سعد فرستاد و آشتى جويى كرد ولى پاسخ سعد موافق خواست وى نبود بنابر اين تصميم به ادامه نبرد گرفت و براى سعد پيغامى ديگر فرستاد .

ادامه در ادامه نوشتار

 

پس سپاه آراست و سه روز با تازيان كه تنها در انديشه اشغال سرزمينهاي آباد و سرسبز ايران زمين بودند به نبردى سخت پرداخت آنچنانكه و سرانجام رستم با سعد به نبرد تن بتن پرداخت و اسب سعد را بكشت و سعد پياده شد و رستم براى آنكه كار وى بسازد از اسب خود فرود آمد ولى در ميان گرد و خاك نبرد ،لحظه‏اى از سعد غافل شد و سعد دشنه اي بر پيكر سردار دلاور ايران فرو برد و وي را بكشت :و با كشته شدن رستم ،شكست در سپاه ايران افتاد و لشكريان رستم به بغداد نزد يزدگرد رونهادند .

رستم در تمامي شخصيتهاي تاريخي ايران به عنوان نماد بزرگي و شكوه و قدرت ملي ايرانيان محسوب مي شود و به همين دليل است كه بعد از حمله اعراب آرامگاه شاهنشاهان هخامنشي در كوه مهر به نام نقش رستم شناخته شد . زيرا به باور ايرانيان آرامگاه داريوش بزرگ به عنوان نماد تبلور يافته در نام بزرگ رستم در طول تاريخ ايران بوده است .

به نــــــام خـداونــــد جــان و خـــرد

به کورش به آرش به جمشيد قسم

به نقش و نگـار تخت جمشيد قسم

که ايران همي قلب وخون من است

گرفتــه زجــان از وجــود مـــن است

 

 

و اما مشت محکم ایرانیان کمی مسئولین درک و فهم داشته باشند .
(پاسخ یزدگرد به عمر قبل از حمله اعراب به ایران)
ارسال شده توسط: شمشاد امیری خراسانی

(پاسخ یزدگرد به عمر قبل از حمله اعراب به ایران)

آنچه برای آگاهی دوستان ارجمند در ذیل می آید متن (ترجمه نامه عمر خلیفه دوم به یزدگرد سوم ساسانی) وپاسخ یزدگرد به عمر می باشد. نسخه اصلی این نامه ها در موزه لندن نگهداری می شود. زمان نگاشته شدن این نامه ها مربوط می شود به پس از جنگ قادسیه و پیش از جنگ نهاوند که حدوداً چهار ماه به طول انجامید . عمر نزدیک ۶۰ سال و یزدگرد حدود ۲۳ سال داشته.
نامه عمر :

بنام خدامند بخشنده مهربان
از عمر بن الخطاب خلیفه مسلمین به یزدگرد سوم شاهنشاه پارس
یزدگرد، من آینده روشنی برای تو و ملت تو نمی بینم مگر اینکه پیشنهاد مرا بپذیری و با من بیعت کنی. تو سابقا بر نصف جهان حکم می راندی ولی اکنون که سپاهیان تو در خطوط مقدم شکست خورده اند وملت تو در حال فروپاشی است. من به تو راهی را پیشنهاد می کنم تا جانت را نجات دهی.شروع کن به پرستش خدای واحد، به یکتا پرستی، به عبادت خدای یکتا که همه چیزرا او آفریده. ما برای تو و برای تمام جهان پیام او را آورده ایم، او که خدای راستین است.از پرستش آتش دست بردار و به ملت خود فرمان بده که آنها نیز از پرستش آتش که خطاست دست بکشند،بما بپیوند الله اکبر را پرستش کن که خدای راستین است و خالق جهان.الله را عبادت کن و اسلام را بعنوان راه رستگاری بپذیر. به راه کفر آمیز خود پایان بده و اسلام بیاور و الله اکبر را منجی خود بدان.با این کار زندگی خودت را نجات بده و صلح را برای پارسیان بدست آر. اگر بهترین انتخاب را می خواهیبرای عجم ها ( لقبی که عربها به پارسیان می دادند بمعنی گنگ و لال) انجام دهی با من بیعت کن.
الله اکبر ،خلیفه مسلمین ، عمربن الخطاب

پاسخ یزدگرد :

از شاه شاهان، شاه پارس، شاه سرزمینهای پرشمار، شاه آریایی ها و غیر آریایی ها
به نام اهورا مزدا آفریننده زندگی و خرد.
از شاه پارسیان شاه فرمانروایی پارس، یزدگرد سوم ساسانیبه عمربن الخطاب خلیفه تازیان ( لقبی که پارسیان به عربها می دهند به معنای سگ شکاری و وحشی )
تو در نامه ات نوشته ای می خواهی ما را به راه راست هدایت کنی، به راه خدای راستینت، بدون اینکه هیچگونه آگاهی داشته باشی که ما که هستیم و چه را می پرستیم.
این بسیار شگفت انگیز است که تو لقب فرمانروای عربها را برای خودت غصب کرده ای.آگاهی و دانش تو نسبت به امور دنیا به همان اندازه عربهای پست و سرگردان دربیابانهای عربستان و انسانهای عقب مانده بیابان گرد است.
تو به من پیشنهاد می کنی که خداوند یکتا را بپرستم در حالیکه نمی دانی هزاران سال است که ایرانیان خداوند یکتا را می پرستند و روزی پنج بار به درگاه او نماز می خوانند. هزاران سال است که در ایران، سرزمین فرهنگ و هنر این رویه زندگی روزمره ماست.
زمانیکه ما مهربانی و کردار نیک را در جهان می پروراندیم و پرچم پندار نیک، گفتار نیک، کردارنیک را در دستهایمان به اهتزاز درمی آوردیم تو و پدران تو سوسمار میخوردند و دخترانتان را زنده بگور می کردید.
شما تازیان که دم از الله می زنید برای آفریده های خدا ارزشی قائل نیستید ، شما فرزندان خدا را گردن می زنید، اسرای جنگی را می کشید، به زنها تجاوز می کنید، دختران خود را زنده به گور می کنید،به کاروانها شبیخون می زنید، دسته دسته مردم را می کشید، زنان مردم را میدزدید و اموال آنها را سرقت می کنید. قلب شما از سنگ ساخته شده است. ما تمام این اعمال شیطانی را که شما انجام می دهید محکوم می کنیم. 
حال با اینهمه اعمال قبیح که انجام می دهید چگونه می خواهید به ما درس خداشناسی بدهید؟
تو بمن می گویی از پرستش آتش دست بردارم، ما ایرانیان عشق به خالق و قدرت خلقت او را در نورخورشید و گرمی آتش می بینیم. نور و گرمای خورشید و آتش ما را قادر می سازد که نور حقیقت را ببینیم و قلبهایمان برای نزدیکی به خالق و به همنوع گرم شود. این بما کمک می کند تا با همدیگر مهربانتر باشیمو این نور اهورایی را در اعماق قلبمان روشن می سازد. خدای ما اهورا مزداست و این بسیار شگفت انگیز است که شما تازه او را کشف کرده اید و نام الله را بر آن گذارده اید.
اما ما و شما در یک مرتبه نیستیم، ما به همنوع کمک می کنیم ، ما عشق رادر میان آدمیان قسمت می کنیم، ما پندار نیک را در بین انسانها ترویج می کنیم، ما هزاران سال است کهفرهنگ خود را با احترام به فرهنگ های دیگر بر روی زمین می گسترانیم ، در حالیکه شما به سرزمینهای دیگر حمله می کنید، مردم را دسته دسته قتل عام می کنید، قحطی به ارمغان می آورید و ترس و تهی دستی به راه می اندازید، شما اعمال شیطانی را انجام می دهید. 
چه کسی مسئول اینهمه فاجعه است؟
آیا الله به شما دستور داده قتل کنید، غارت کنید و ویران کنید؟
یا اینکه پیروان الله به نام او این کارها را انجام می دهند؟ و یا هردو؟
شما می خواهید عشق به خدا را با نظامی گری و قدرت شمشیر هایتان به مردم یاد بدهید. شما بیابانگردها می خواهید به ملت ما درس خداشناسی بدهید. ما هزاران سال فرهنگ و تمدن در پشت سر خود داریم، 
تو بجز نظامی گری، وحشی گری، قتل و جنایت چه چیزی را به ارتش عربها یاد دادهای؟ 
چه دانش و علمی را به مسلمانان یاد داده ای که حالا اصرار داری به غیر مسلمانان نیز یاد بدهی؟ 
چه دانش و فرهنگی را از الله ات آموخته ای که اکنون می خواهی به زور به دیگران هم بیاموزی؟
افسوس و ای افسوس … که ارتش پارسیان ما از ارتش شما شکست خورد و حالا مردم ما مجبورند همانخدای خودشان را این بار با نام الله پرستش کنند و همان پنج بار نماز را بخوانند ولی اینکار با زور شمشیرباید عربی نماز بخوانند چون گویا الله شما فقط عربی می فهمد. من پیشنهاد می کنم که تو و همدستانت به همان بیابانهایی که سابقا عادت داشتید در آن زندگی کنید برگردید.آنها را برگردان به همان جایی که عادت داشتید جلوی آفتاب از گرما بسوزند، به همان زندگی قبیله ای ،به همان سوسمار خوردن ها و شیر شتر نوشیدنها.
من تو را نهی نمی کنم از اینکه این دسته های دزد را ( ارتش تازیان) در سرزمین آباد ما رها کنی ، در شهر های متمدن ما و در میان ملت پاکیزه ما.این چهار پایان سنگدل را آزاد مگذار تا مردم ما را قتل عام کنند، زنان و فرزندان ما را بربایند، به زنهای ماتجاوز کنند و دخترانمان را به کنیزی به مکه بفرستند. نگذار این جنایات را به نام الله انجام دهند،به این کارهای جنایتکارانه پایان بده.آریایها بخشنده، خونگرم و مهمان نوازند، انسانهای پاک به هر کجا که بروند تخم دوستی، عشق ،آگاهی و حقیقت را خواهند کاشت بنابراین آنها تو و مردم تو را بخاطر این کارهای جنایتکارانهمجازات نخواهند کرد.
من از تو می خواهم که در همان بیابانهای عربستان بمانی و به شهرهای آباد و متمدن مانزدیک نشوی ، بخاطر عقاید ترسناکت و بخاطر خوی وحشی گریت.

گردن زدن زنان در عربستان

چو بخت عرب بر عجم چیره شد همی بخت ساسانیان تیره شد 
پر آمد ز شاهان جهان را قفیز(پیمانه)نهان شد ز رو گشت پیدا پشیز 
همان زشت شد خوب، شد خوب زشت شده راه دوزخ پدید از بهشت 
دگرگونه شد چرخ گردون بچهر ز آزادگان پاک ببرید مهر 
به ایرانیان زار و گریان شدم ز ساسانیان نیز بریان شدم 
دریغ آن سر و تاج و اورنگ و تخت دریغ آن بزرگی و آن فرّ و بخت 
کزین پس شکست آید از تازیان ستاره نگردد مگر بر زیان 
چو با تخت، منبر برابر شود همه نام بوبکر و عمّر شود 
تبه گردد این رنجهای دراز نشیبی دراز است پیشش فراز 
نه تخت و نه دیهیم بینی نه شهر ز اختر همه تازیان راست بهر 
ز پیمان بگردند وز راستی گرامی شود کژّی و کاستی 
رباید همی این از آن، آن ازین ز نفرین ندانند بازآفرین 
نهانی بتر زآشکارا شود دل مردمان سنگ خارا شود 
شود بنده بی هنر شهریار نژاد و بزرگی نیاید به کار 
به گیتی نماند کسی را وفا روان و زبانها شود پر جفا 
از ایران و از ترک و از تازیان نژادی پدید آید اندر میان 
نه دهقان، همه ترک و تازی بود سخنها به کردار بازی بود 
نه جشن و نه رامش، نه گوهر نه نام به کوشش ز هرگونه سازند دام 
بریزند خون از پی خواسته شود روزگار بد آراسته 
زیان کسان از پی سود خویش بجویند و دین اندر آرند پیش 
ز پیشی و بیشی ندارند هوش خورش نان کشکین و پشمینه پوش 
چو بسیار از این داستان بگذرد کسی سوی آزادگان ننگرد 
یکی نامه ای بر حریر سفید نوشتند پر بیم و چندی امید 
به عنوان بر از پورِ هرمزد شاه جهان پهلوان رستم کینه خواه 
سوی سعد وقاص جوینده جنگ پر از رأی و پر دانش و پر درنگ 
به من بازگوی آنکه شاه توکیست چه مردی و آیین و راه تو چیست 
به نزد که جویی همی دستگاه برهنه سپهبد برهنه سپاه
به نانی تو سیری و هم گرسنه نه پیل و نه تخت و نه بار و بُنه
ز شیر شتر خوردن و سوسمار عرب را به جایی رسیده ست کار
که تاج کیان را کند آرزو تفو باد بر چرخ گردان، تفو! 
شما را به دیده درون شرم نیست ز راه خرد مهر و آزرم نیست 
بدین چهر و این مهر و این راه و خوی همی تخت و تاج آیدت آرزوی 
جهان گر به اندازه جویی همی سخن بر گزافه نگویی همی
فردوسی بزرگ

ای برادر ای که دنبال خدا می گردی
این چه کاریست که گرد جهان می گردی
نه در کعبه خدایی ایست ای بشر
این چه باشد که تو دنبال خدا می گردی
اوست که یابننده توست ای حمار گوش دار
این همه پول به دنبال خدا مخدوش دار
پول تو اینک اتشی ایست بر جان ماست
کرده کافر را غنی و دشمن زار ما
ای نگون بخت از خدا غافل شده
این همه پول را چه کردی حاجی شده
اینکه اکنون برایت دم نشانی کند
ان همان پول توست که اینک غوغا می کند
این همه مردم در فقر و گرسنه اه دار
رفتی و کردی شکم پاره چاقتر بیش از هر زمان
هر چه گفتیم و داد و فریاد که نکن زندانی شدیم
از بر این گفتن ها خون دادیم و اعدامی شدیم
حال که حرف ما اینگونه راست شد ای عزیز
جان بده اعدامی فریاد زن مفلوک را
هر چه گفتیم این عرب مرده خوار امت است
هر چه گفتیم روزی دشمن بی باک این ملت است
هی رفتید و فخر اوردید که حاجی شدید
ای افت بر شما ندانسته شیطانی شدید
حال که این نفرین گریبان ما را گرفت گوش دار
آن خدایی که می پنداشتی اکنون کجاست
از پول تو روزانه هزاران را مسلح و پاره کنن
ای وای بر ما دل زا زنده از پیکر بیرون کنند
سر بجنبانی سرت را زنده با تبر قطع اش کنند
ادمی زنده را چون ابراهیم در اتش زره زره اب اش کنند
ای مسلمان حاجی شده ننگ بر تو
هر چه اکنون گناه باشد پای تو
حال برو دنبال خدایت ای نگون
انچه که نفهمیدی همین بود ای زبور
آن خدا هر لحظه کنارت بود بیشتر از خودت
کاش می دانستی حج ات همین بود ای پسر
کاش می دانستی حج تو مادر تنها ماننده است
حج تو نان جویی از بر ان درمانده است
کاش می دانستی که ان مرد گرد خوابید و سنگ بست بر خوداش
تا که تک نانی که خرید سهم باشد برای فرزند گرسنه بی مادراش
ای خدا کاش بودی و می دیدی کفار امروزت
از پس نام تو اکنون نان می خورن ای افروز من
هر چه گفتند خدا هست و بزرگ است به خرج اش نرفت
رفت بت خانه ای را بشمارد گردش کند تا بیابد پیکرات
حال که اینک فهمید بت خانه زیارت کرده است
این گونه شد کافر اکنون جامعه رزم پوشیده است
آنکه ما را کافر و بی دین کرد او نبود
آنکه ما را کافر کرد پول گزاف دادن به وهابی اجنب بود
حال برو ان خدا و بت کده
هی برو حاجی بشو اینک توانی لازم است
آه آن کس که اکنون می رسد دامان توست
آن گناه میخانه و قمار خانه ها ست از پول توست
هی برو خدایت را بر سنگی رخ بنما و بیا
آن ندانی این است خدایت پیش ماست .
شاعر sa molaei
1394/1/21